Ik weet het nog goed. In de zomer dat de MH17 uit de lucht werd geschoten, bijna 10 jaar geleden, ontmoette ik in de bergen van Oostenrijk een man die mijn leven voor altijd zou veranderen.
Het werd niets. Het was te intens, hij woonde in Zuid-Frankrijk, ik moest nog veel helen… Het was ook niet bedoeld als liefde, maar als soul shock om wakker te worden. Missie geslaagd.
Na deze ontmoeting, die feitelijk uitliep op een deceptie, barstte ik van de energie én ging ik gebukt onder verwarring.
Wat was hier gebeurd?
In die periode ben ik begonnen met mijn eerste massageopleiding, naast een langdurig traject voor diep innerlijk werk met een (nogal hardcore) energetisch coach. Er kwam véél in beweging, wat goed was want er zat ook véél vast!
Hierna zijn er nog veel opleidingen en behandelaars geweest, maar dit was de eerste stap van het echte proces. Niet gemakkelijk, wel nodig.
En nu, 10 jaar verder. Weer zit ik in een periode van innerlijke onrust en – daardoor – diepe groei. Ik kies er bewust voor om alle gevoelens, onzekere gedachten en herinneringen te omarmen, hoe pijnlijk soms ook.
Omdat ik een sterk verlangen naar heelheid voel, en een diep besef dat het goed is.
Ondertussen borrelen en bruisen de ideeën voor de volgende fase van mijn ondernemerschap. ‘Eindelijk’, zou mijn pragmatische kant willen zeggen. ‘Precies op het juiste moment’, fluistert het leven.
Ik vind het spannend om dit te delen.
Maar hoe kunnen wij mensen helen zónder te delen?
Hoe kunnen wij elkaar anders herkennen in onze medemenselijkheid?
En hoe kan ik jou als coach/therapeut anders vertellen dat ik jou misschien wel begrijp en een stap verder kan helpen?